مطالبات مردم از دولت و اعتراضشان نسبت به گرانیها عمومی شده است. قبلا هم معترض بودند. ولی نه دولت صدایشان را شنید و نه مجلس. حالا دارند مطالبات خود را راهی خیابان میکنند شاید همانهایی که از کف این خیابانها رأی جمع کردند، پنبهها را از گوششان بیرون بیاورند.
این وسط هر چه میخواهم دلیل موجهی برای سکوت نمایندگان مجلس بیاورم، نمیشود. اینها قرار شد به مجلس بروند و به جای ما حرف بزنند. به جای ما اعتراض کنند. به جای ما از دولت مطالبه کنند.
دولت به ما وعده داد. برنامه اقتصادی بلند مدت و کوتاه مدت داشت. روی هوا و بدون برنامه که روی کار نیامد. برنامههای کارشناسی شدهی اقتصادیاش را با نشان دادن «کلید» رونمایی کرد. اسم خودش را دولت «تدبیر و امید» گذاشت. حالا نمایندگان مجلس باید از دولت توضیح بخواهند.جای این اعتراضات مردمی در مجلس بود نه در خیابان.
جا داشت مردم جلوی در مجلس بست مینشستند، تا نمایندگان رئیس جمهور را فرا بخواند که پاسخگوی مجلس و مردم باشد.
ولی این روزها نه رئیس جمهور آفتابی میشود و نه نمایندگان مجلس. اینها هستند که قوانین را وضع و اجرا میکنند. اگر نمیتوانند حلال مشکلات باشند باید قبل از انتخابات صادقانه به ملت میگفتند. چرا نگفتند؟ چرا پاسخگو نیستند؟ کجاست تخصص و شایسته سالاریشان؟ اقدام و عمل دولت کجاست؟ کجا هستند آن وزرای متخصص و با تجربه؟
فرم در حال بارگذاری ...