وبلاگ

یک ضرب المثلی تو زبان لری داریم که می‌گوید: «دُوٙر هونٙه مِهتٙر هونٙه» ( هونه: خانه). 

این ضرب المثل را برای دختران کدبانو که همه امورات خانه روی دوش‌شان است به کار می‌برند. البته برای کنایه زدن به دخترانی که دست به سیاه و سفید نمی‌زنند، کاربرد بیشتری دارد. مادرم همیشه این ضرب المثل را به من می‌گوید. بعد می‌رود سراغ دفترچه‌ی خاطرات ذهنی‌اش و روزگار دخترانه‌اش را روایت می‌کند. می‌گوید که چطور خانه‌آبادکُنِ پدر و مادرش بوده است. وجه اشتراک مِهتَر و کدبانویی را نمی‌دانم. چند روز پیش که پول می‌خواستم در کسوت واعظ درآمد و تفسیر من درآوردی‌ای از این ضرب‌المثل کرد که از قضا جالب از آب درآمد. گفت: «دُوٙر هونٙه مِهتٙر هونٙه. یعنی دختر باید مثل نغاره‌ای باشد، که با هر سازی می‌زند. وقتی پول نیست، نیست».

ساز و مِهتٙر ما همان ساز و نغاره شماست. وقتی ساز می‌زند، مهتر متناسب با ریتم او می‌کوبد. یعنی دختر باید انعطاف پذیر باشد. خیلی زود شرایط را درک کند. خودش را وفق بدهد و اهل مدارا باشد.

_ «مامان! خب قشنگ بگو نیست. برای چی داری ضرب‌المثل‌ها رو تحریف می‌کنی؟».

حالا که مادرم ضرب المثل‌ها را مصادره به مطلوب می‌کند، یادم باشد دفعه‌ی بعد اگر بهم گفت: «آرام‌تر صحبت کن». بگویم: «دُوَر هونَه مِهتَر هونَه». یعنی دختر باید مثل مهتر صدایش بلند باشد.