وبلاگ

«وَالْحَمْدُ للهِِ الَّذي يَحْلُمُ عَنّي، حَتّی كَاَنّي لا ذَنْبَ لي»

«و سپاس خدای را كه بر من بردباری می‌كند تا آنجا كه گويی مرا گناهی نيست!»

در مقابل خدای سمیع و بصیر و علیم، گناه و خطایی نیست که مخفی بماند! همه چیز را می‌داند و می‌پوشاند. آنقدر می‌پوشاند که به حلم و بردباری‌اش مغرور می‌شویم. باورمان می‌شود که از آدم‌های خوب و معصوم هستیم. در گیر و گرفتاری‌ها با همه‌ی بی‌چشم و رویی‌مان می‌گوییم: «مگر من چه گناهی کردم!». اگر خدا صبر می‌کند و به رویمان نمی‌آورد، از بزرگی اوست نه از گناهکار نبودن من. و هر کسی بر حال خراب خودش آگاه است.

پروردگارا! ما را از این حالت بی‌چشم و رویی خارج کن و از شب زنده خودت قرار بده.