وبلاگ

«فَقَدْ هَرَبْتُ اِلَيْكَ، وَ وَقَفْتُ بَيْنَ يَدَيكَ، مُسْتَكيناً لَكَ، مُتَضرِّعاً اِلَيْكَ» زبان حال من است این فراز. زبانِ حال بنده‌ای که راه به جایی ندارد. همه خود محتاج‌اند و درمانده؛ به کدام یک می‌توانم تکیه کنم؟! کدام یک پایدارند و باقی؟! نباید… بیشتر »

 «وَاْسمَعْ نِدائي اِذا نادَيْتُكَ، وَاَقْبِلْ عَليَّ اِذا ناجَيْتُكَ» می‌دانم که گاهی بعضی از بندگان ناسپاست را پس می‌زنی و صدایشان را نمی‌شنوی. حال تو را صدا می‌زنم که مطمئن بشوم از آنها نیستم، صدایم را می‌شنوی و مرا به خودم واگذار نکرده‌ای. با تو… بیشتر »

 «اِلـهي هَبْ لي قَلْباً يُدْنيهِ مِنْكَ شَوْقُهُ» قلبم را از شوق خودت چنان پر کن که چشم و دل سیر بشوم. محبت غیر تو در دلم جا خوش نکند، دل بسته‌ی غیر تو نشوم، همه‌ چیز در نظرم محقر و خوار بشود الا تو و آنچه که تو می‌پسندی. همین قلب و شوق درونش ریسمانی… بیشتر »